Η κ. ΓΚΙΚΑ ΕΛΕΝΗ Υπ. Βουλευτής της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Β' ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ μιλάει στο ELEFSIS ΤV και στην εκπομπή "ΟΡΘΑ-ΚΟΦΤΑ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ" με τον Σπύρο Σπυρόπουλο σχετικά με την έννοια της "ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ" και μας εξηγεί τις επιπτώσεις του ψυχικού κλονισμού στον 'Aνθρωπο.
Τονίζει πως ο ΦΟΒΟΣ βρίσκεται πίσω από κάθε ασθένεια και πώς η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ έχει αποτέλεσμα την αύξηση των ψυχικών διαταραχών και αυτοκτονιών.
Αναλύει επίσης πώς η ψυχική ανισορροπία είναι απόρροια ενός άρρωστου κρατικού μηχανισμού που απομυζά τις ζωές των ανθρώπων και πώς η Υγεία είναι δυνατόν να αποκατασταθεί σε όλα τα επίπεδα όταν οι πολίτες αποφασίσουμε να αναλάβουμε οι ίδιοι τα ηνία της διαχείρισης της χώρας μας και κατά συνέπεια του βίου μας.
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Έτσι; Με τους ανθρώπους που μιλάτε και οι οποίοι κάνουν κάποια ψυχική θεραπεία. Τι έχετε διαπιστώσει ότι ψάχνουν οι άνθρωποι που μπαίνουν σε μια ψυχοθεραπεία, όπως λένε;
Ε.ΓΚΙΚΑ : Είναι η ώρα που αισθάνονται ότι έχει καταρρεύσει, θα έλεγα – ο κόσμος τους. Η λογική. Βρίσκονται σε μια κατάσταση που είναι έρμαια πλέον συναισθηματικών αντιδράσεων και καμιά φορά ενστικτωδών αντιδράσεων και πολλές φορές δεν έχουν καν συνείδηση ότι τους συμβαίνει αυτό.
Και φυσικά, ανάλογα με τα συμπτώματα, γίνεται η διάγνωση – και η βαρύτητα των συμπτωμάτων, γίνεται η διάγνωση κάποιων ψυχοπαθολογιών όπως ακούμε, κατάθλιψη, μανία, ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές, εξαρτήσεις, εθισμοί και πάρα πολλές άλλες. Αλλά, ουσιαστικά τι βλέπουμε;
Διαταράσσεται η ισορροπία του ανθρώπου με το περιβάλλον του εξωτερικό και εσωτερικό, διαταράσσει την αρμονία και φέρνει την ασθένεια... Αν έχετε ακούσει, κύριε Σπυρόπουλε, βρίσκονται
οι άνθρωποι σε απόγνωση, δηλαδή βρίσκονται έξω από τη γνώση.
"...Καταρρέει αυτό που είχανε φτιάξει, ο
κόσμος τους… Έχετε ακούσει ότι πηδάνε από τα μπαλκόνια. Άρα τι κάνουν; Κάποιοι εκδραματίζουν την κατάσταση που βιώνουν, που είναι "από τα ψηλά στα χαμηλά"- κάποιοι, όχι όλοι – είναι σε συνάρτηση με την προσωπική
ιστορία του καθένα..
Βάζουμε ταμπέλες. Και στην ασθένεια βάζουμε ταμπέλες. Οι ασθένειες, αυτές που λένε, οι ψυχικές, έχουνε πάρα πολλές ταμπέλες. Αρέσκονται οι ειδικοί να βάζουν έτσι τέτοιες ταμπέλες.
Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, είναι ιδιαίτερος, έχει τη δική του προσωπική ιστορία και στο βάθος όλων, το κοινό, είναι ένας μεγάλος, τεράστιος φόβος. Το πώς εκφράζεται, έχει να κάνει με την ιστορία του καθενός. Ένας φόβος που δημιουργείται και εμφυτεύεται πολλές φορές πριν τη γέννησή μας, μέσα από την κοιλιά της μητέρας μας.
Αν αυτό, με το που θα γεννηθούμε, το ίδιο περιβάλλον,
υπάρχει και στην οικογένεια μας και αργότερα στο ευρύτερο περιβάλλον μας, ναι,
μπορεί αργότερα να έχουμε κάποια ψυχοπαθολογία. Ξεκινάει από εκεί, πώς θα
εκφραστεί, είναι ανάλογα με τον άνθρωπο και τα ιδιαίτερα γνωρίσματά του.
Από εκεί και πέρα, όμως, οι ανάγκες, είναι ακριβώς οι
ίδιες, αυτό έχω διαπιστώσει. Όλοι θέλουν να εντάσσονται στο κοινωνικό σύνολο, επειδή είμαστε
συλλογικά όντα.
Βλέπουμε πόσο καιρό παίρνει να γίνει η απεξάρτησή μας από το οικογενειακό μας περιβάλλον, από την πρώτη μας οικογένεια. Πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να ενηλικιωθούμε πραγματικά και βιολογικά.
Δηλαδή, εκτός από το συναίσθημά μας να ολοκληρωθεί και ο ΦΛΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ μας, να ενεργοποιηθεί, που είναι η λογική μας, για να είμαστε ολοκληρωμένοι, συνειδητοποιημένοι και να μπορούμε να είμαστε λειτουργικοί, δημιουργικοί και αυτό που πρέπει στην κοινωνία.
Όλοι θέλουν λοιπόν, να έχουν αρμονικές σχέσεις με τον περίγυρό τους, θέλουν το ευ ζην – για να το πω με απλά λόγια. Να έχουν την αρμονία, να έχουν κάποια καταξίωση, να τους αναγνωρίζονται οι ικανότητές τους, οι δυνατότητές τους και τελικά να μεγαλώσουν υγιείς για να χαρούν τη δημιουργία τους και τα παιδιά τους και να παραδώσουν αυτά που δημιούργησαν στα παιδιά τους...
Θεωρώ ότι όλοι εκεί καταλήγουμε
στο τέλος. Αυτό θέλουμε.
Το οξύμωρο είναι, ότι ενώ εμείς, όσοι έχουμε σπουδάσει, γιατί είναι πάρα
πολλές, διαφορετικές οι θεραπευτικές προσεγγίσεις, είναι διαφορετικές οι
μέθοδοι… εγώ έχω σπουδάσει σωματική ψυχοθεραπεία, υπάρχουν όμως διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις που οι περισσότερες υποκινούν το συναίσθημα. Δεν ενεργοποιούν την λογική...."
Το θέμα είναι ότι και η ψυχική ασθένεια, η οπτική των ειδικών, είναι ίδια. Εμφανίζεται το σύμπτωμα, το οποίο έχει κάνει χρόνια για να εμφανιστεί, θα εμφανιστεί τη στιγμή που είναι η συγκυρία τέτοια. Από την άλλη γνωρίζουμε όλοι τις συνθήκες που δημιουργείται η ευαλωτότητα του καθενός για το "αν θα πέσει". Αν θα του "τραβήξουν το χαλί" από τα πόδια και θα πέσει.
Λέω "θα του τραβήξουν", δεν
πέφτει μόνος του, θα το δούμε. Όμως κανένας δεν ασχολείται με αυτές τις
συνθήκες. Για να τις λύσουμε, για να μην υπάρχει ευαλωτότητα και έρχεται η
καθημερινότητα μετά και μας πιέζει και εκδηλώνουμε κάποια ψυχική ασθένεια...."
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Ποιοι είναι οι παράγοντες που μπορεί να μας κάνουν να
καταρρεύσουμε; Μου έμεινε στη σκέψη, στο μυαλό, αυτό που είπατε για την
κατάρρευση και θα ήθελα λιγάκι να σταθούμε σε αυτό το σημείο.
Ε. ΓΚΙΚΑ : Καταρχήν, είπαμε ότι υπάρχουν οι συνθήκες που μας κάνουν ευάλωτους. Αυτό είναι το ένα
κομμάτι.
Οι παράγοντες που, θα τους δούμε λοιπόν, που μας φέρνουν και μας
πιέζουν για να καταρρεύσουμε.. το έναυσμα, έρχεται μέσα από την
καθημερινότητά μας.
Όπως είπαμε, ανάλογα με την ιδιαίτερη ιστορία του καθενός, το έναυσμα,
είναι διαφορετικό. Άρα η καθημερινότητα, δίνει τα ερεθίσματα που μπορεί κάποιος έχοντας στον πρότερο βίο του και την ιστορία του, κάποιο κενό,
να αισθανθεί αυτή την κατάρρευση, ανάλογα έχουμε και την βαρύτητα των συμπτωμάτων.
'Οπως και στις υπόλοιπες ασθένειες – το
ότι δεν έχουμε σύμπτωμα, δεν σημαίνει ότι είμαστε υγιείς. Αυτό είναι ξεκάθαρο.
"...Εν δυνάμει, ανάλογα στην ιστορία μας, ανάλογα την "τρυπούλα", που λέμε, το κενό
που υπάρχει και ανάλογα με το πόσο πιέζει η καθημερινότητα, δεν ξέρουμε τι
μπορεί να συμβεί. Να σας πω κάτι λοιπόν.
Θα ήθελα εδώ να σας διαβάσω έναν
ορισμό, που δίνει για την ψυχική υγεία ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ)
.
«Η ψυχική υγεία», λέει σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, «είναι η
κατάσταση της υγείας, κατά την οποία ένα άτομο συνειδητοποιεί τις δυνατότητές
του, μπορεί να ανταπεξέρχεται στο άγχος που προκύπτει από την καθημερινότητα,
να είναι παραγωγικό και να συνεισφέρει στο κοινωνικό σύνολο».
Εγώ θέλω να κρατήσετε – δε θα το δούμε τώρα, θα το δούμε λίγο πιο κάτω – «να συνειδητοποιήσει τις δυνατότητές του».
Πώς και με ποιον τρόπο να το κάνει αυτό; Είναι μια ερώτηση που θα τη βρούμε μετά.
Επίσης, μας λέει «να συνειδητοποιήσει τις δυνατότητές του για να μπορεί να ανταπεξέρχεται στο άγχος της καθημερινότητας».
Αυτό δηλαδή ο ΠΟΥ μας το λέει σαν δεδομένο. Έχουμε μια καθημερινότητα με άγχος. Δεδομένο! Τελειώσαμε!
Κανένας δεν ασχολείται πώς δημιουργείται το άγχος. Έχεις άγχος και ανάλογα τι εμφάνιση έχει αυτό το άγχος και τι βαρύτητα έχει, θα πάρεις την ταμπέλα σου και θα προχωρήσεις. Λοιπόν…
Ποια είναι όμως , κύριε Σπυρόπουλε, η καθημερινότητά μας σε αυτό τον πλανήτη; Όταν τα πάντα, αποτυπώνονται με χρήμα;
Υπάρχει μια έκθεση -μελέτη από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, το Μental health, και κάνει μια
συσχέτιση των παραγόντων και πώς η οικονομική κρίση με την
ψυχική μας υγεία. Είναι λίγο παλαιότερη, δεν είναι μετά τα χρόνια που
διανύσαμε, είναι από το ’11 στην αρχή της κρίσης.
Επειδή ο δείκτης των αυτοκτονιών, χρησιμοποιείται συχνά για
το μέτρο των ψυχικών νοσημάτων, επειδή ενυπάρχει σε αυτούς, τους αυτόχειρες,
ψυχική διαταραχή, γίνεται λοιπόν μια μελέτη, θα δούμε και τα ποσοστά και θα
εξετάσουμε και τις αυτοκτονίες σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα.
Λοιπόν, καταρχήν μας λέει, εδώ μέσα στη μελέτη, ότι "... η
εμφάνιση των ψυχικών νόσων, συναρτάται με πλήθος κοινωνικών, οικονομικών και
περιβαλλοντικών συμπεριφορικών παραγόντων.
Ξεκάθαρο ότι είναι ΟΛΟ το
περιβάλλον…
"...Η αύξηση των ψυχικών διαταραχών, όπως οι εθισμοί, εξαρτήσεις από ουσίες, αυτοκτονίες, κατάθλιψη και τα λοιπά, ακόμα και η ισχαιμική καρδιοπάθεια, εμφανίζεται στις χαμηλές εισοδηματικά κοινωνικές τάξεις..."
και είναι αυτονόητο και λογικό, κύριε Σπυρόπουλε, διότι όποιος έχει διέξοδο, δεν θα πιεστεί από την καθημερινότητα, θα βρει μια «λύση», δεν θα είναι η λύση, αλλά θα είναι η διέξοδός του, ώστε να μην καταρρεύσει. Πολύ απλά και ωραία.
Αυτοί που βρίσκονται στο βάθος της κρεατομηχανής, θα είναι αυτοί που θα τους συνθλίψει πρώτους.
Μας λέει λοιπόν ότι, η απώλεια από την οικονομική κρίση, των θέσεων εργασίας , η αύξηση της ανεργίας, η μείωση του εισοδήματος και η εργασιακή ανασφάλεια που επικρατεί, σε συνδυασμό το ότι δεν μπορούν οι άνθρωποι να επισκεφτούν κάποιον ειδικό...
Και στην περίπτωσή μας, αν πηγαίνεις σε ιδιώτες θεραπευτές, καταλαβαίνετε ότι υπάρχει ένα τεράστιο κόστος που δεν μπορείς να το συντηρήσεις αν χρειάζεσαι μια θεραπεία κάθε εβδομάδα και για πάρα πολύ καιρό, αναλόγως την περίπτωση, συν ό, τι άλλο χρειάζεται.
Συν του
ότι βεβαίως και οι δημόσιες δομές υγείας, αν μπορούμε να το πούμε αυτό, δεν
υπάρχουν και ποτέ δεν υπήρχαν, αλλά φανταστείτε σε μια οικονομική κρίση, πόσο
δεν μπορούν να στηρίξουν το πλήθος των ανθρώπων που έρχονται και νοσούν.
Συν αυτά τα δύο που σας είπα λοιπόν, δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον ώστε να
εμφανιστούν οι ψυχικές διαταραχές, που συμπληρώνεται και με έναν ανθυγιεινό τρόπο
ζωής, γιατί τρέφεσαι με χαμηλότερη ποιότητα τροφής… Μπορεί να μην έχεις
ρεύμα, μπορεί να μην έχεις συνθήκες καλές, υγιεινής και γενικότερα έναν τρόπο
ζωής τέτοιον, που μαθηματικά σε οδηγούν και στη σωματική ασθένεια.
Εκτός βεβαίως, ότι υπάρχει όλο και
μεγαλύτερη φτώχια και κοινωνικός αποκλεισμός με όλες τις συνέπειές του. Γιατί
όπως είπαμε, είμαστε συλλογικά όντα. Οπότε όταν περιθωριοποιούμαστε, έχουμε
θέμα.
Έρευνες έχουν δείξει, κύριε Σπυρόπουλε, ότι στο 1% της ανεργίας, αυξάνονται 0,79% οι αυτοκτονίες. Ουσιαστικά είναι 1 προς 1.
"... Επίσης, λέει η ίδια έκθεση, ότι αν ο δείκτης της ανεργίας
παραμένει στο 3% για αρκετό καιρό, τότε η επίπτωση της θνησιμότητας, στη
θνησιμότητα από αυτοκτονίες, ανέρχεται σε 4 – 4,5%.
Στην Ελλάδα, το Μάιο του 2011, η ανεργία στους νέους αυξήθηκε και έφτασε μέχρι
40%. Το πρώτο εξάμηνο του ’11, είχαμε 45% αύξηση των αυτοκτονιών. "
Είναι τραγικός ο αριθμός...
"... Σε ολόκληρη την Ευρώπη,
38,2% δηλαδή γύρω στα 165.000.000 άνθρωποι έχουν ψυχικά νοσήματα. Αυτό που
είναι ενδιαφέρον και το λέει και η μελέτη, είναι ότι ιδιαίτερα ο συνδυασμός
χαμηλό εισόδημα με χρέος από δανεισμό, εκεί έχουμε σίγουρα αύξηση των ψυχικών
διαταραχών.
Από το σύνολο των ανθρώπων που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, με ψυχικά νοσήματα, το ¼ έχει χρέη από δανεισμό. Αισθάνεται ότι δε μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό το φορτίο.
"... Άρα, τι μας λέει εδώ η μελέτη, κύριε Σπυρόπουλε;
Ότι ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ = ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ +ΕΡΓΑΣΙΑ
Εσείς το λέγατε, πώς επηρεάζει την οικονομία και την εργασία. Εννοείται όταν δεν μπορείς να λειτουργήσεις, δεν είσαι παραγωγικός, υπάρχει και ζημία και στην οικονομία στο σύνολο της χώρας, σωστά; Αυτό εννοείται.
Μας ενδιαφέρει όμως, ότι το περιβάλλον που αποτυπώνεται μέσα από το χρήμα και την οικονομία σήμερα – γιατί έτσι μπορούμε να λειτουργήσουμε μόνο – είναι αυτό που θα επηρεάσει τη δικιά μας ψυχική υγεία.
Οπότε σίγουρα η οικονομία και η εργασία είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν, αν εμείς μπορέσουμε να παραμείνουμε λειτουργικοί, δε θα πω υγιείς. Λειτουργικοί, θα πω. Τώρα, πόσο λειτουργεί ο καθένας, είναι μια άλλη κουβέντα.
Αυτή είναι η καθημερινότητά μας, αυτή λέει ο ΠΟΥ, ότι δεν μπορούμε να
διαχειριστούμε, και έχουμε την ασθένεια.
"... Και να συμπεριλάβουμε, εκτός από τον ασθενή τον ίδιο, και όλο το
κοντινό του περιβάλλον και υπάρχουν ψυχοπαθολογίες
που είναι πολύ δύσκολες, είναι επικίνδυνες. Έχουμε ένα περιβάλλον, που νοσεί
ολόκληρο.
"...ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Αλλά και για να προλάβεις να εξοπλίσεις έναν μηχανισμό, κρατικό, να μπορεί να αντιμετωπίσει τα θέματα των ψυχικών παθήσεων, θα χρειαστούν εγκαταστάσεις, εκπαίδευση, προσωπικό, θα χρειαστούν πάρα πολλά πράγματα. Εδώ μπαίνει ο οικονομικός παράγοντας.
Η «Ελλήνων Συνέλευσις» της οποίας είστε υποψήφια βουλευτής, τι θα κάνει; Πώς θα το αντιμετωπίσει το οικονομικό το θέμα;
ΓΚΙΚΑ : Καταρχήν, εμείς έχουμε ήδη αποδείξει ότι το πρόβλημα, δεν είναι οικονομικό και δεν ήταν και ποτέ, για καμία χώρα, ούτε και για τη χώρα μας.
Αυτό βέβαια, έγινε μετά την αποκάλυψη που έκανε ο πρόεδρός μας, κύριος Αρτέμης Σώρρας, με την εμφάνιση των Παγκόσμιων Ταμείων, με τον Ισολογισμό της Παγκόσμιας Τράπεζας, που έτσι και αλλιώς υπάρχει σε όλα μας τα έγγραφα και παντού.
Εμείς, ήδη, σαν χώρα έχουμε "κλειδώσει", αν θέλετε, ένα τεράστιο ποσό από τον δικό μας κληρονομικό πλούτο που απορρέει από τη συνθήκη του Bretton Woods και ότι είναι πάρα πολλά πράγματα τα οποία δεν γνωρίζαμε.
Τώρα γνωρίζουμε και γνωρίζουν και οι υπόλοιποι, κύριε Σπυρόπουλε, όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα που μιλάω τώρα για τα Παγκόσμια ταμεία και ο ΠΟΥ γνωρίζει, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ο ΟΗΕ γνωρίζει, γιατί τα εποπτεύει και τα υπογράφει και η Παγκόσμια Τράπεζα που μιλάει μαζί με τον ΟΗΕ για την επισιτιστική τεράστια κρίση που έρχεται και για λιμοκτονία, Γνωρίζουν, εποπτεύουν, υπογράφουν τα παγκόσμια ταμεία των ανθρώπων.
Άρα αυτό το θέμα, αν θέλετε, έχει τελειώσει και πλανητικά.
Όσο και να λένε και να τους αλλάζουν το όνομα και να τα φέρουν από εδώ και να τα πηγαίνουν από εκεί και ακούσαμε και τον Πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου στον γενικό απολογισμό και ισολογισμό του κράτους μας, μέσα στη Βουλή να λέει ότι «τα έχω βάλει γιατί εσείς τα βάλατε, αλλά τι να κάνω;» και αποπροσανατολίζουν αυτό το τεράστιο ποσό των 850.000.000.000 – είπε ακριβώς – "αποπροσανατολίζει"!
Δεν μας αποπροσανατολίζει!!
Οι Έλληνες, θα προσανατολιστούν, κύριε Σπυρόπουλε, στο ορθό, στο υπαρκτό, γιατί είναι εκεί. Είναι καρφωμένα, είναι αποδεδειγμένα και μας περιμένουνε.
Επίσης είναι και η τεράστια περιουσία, μέσω των δωρεών των 8 μετοχών – χρυσών μετοχών – της Τράπεζας της Ανατολής. Και αυτή είναι μέσα στις περιουσίες μας, αποδεδειγμένη, με δικαστικές αποφάσεις, με κοινοβουλευτικό έλεγχο κτλ.
"...Δε μιλάμε, λοιπόν, για ευ ζην, μιλάμε για, τελείως, η κατάσταση κάτω από τον πάτο. Το θέμα μας, λοιπόν, δεν είναι οικονομικό. Το πρόβλημά μας, είναι ότι δεν έχουμε τον οίκο μας, το σπίτι μας, για να μπορούμε εμείς να νέμουμε τα δικά μας δίκαια.
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Πώς το εννοείτε αυτό;
Ε. ΓΚΙΚΑ: Εννοώ ότι όλα τα κράτη, όπως και το δικό μας, με αποδείξεις, με το ΑΦΜ του, έχουν γίνει εταιρείες. Όπως και το δικό μας κράτος, είναι μια εταιρεία Α.Ε.
Καταρχήν, είναι μια ιδιωτική εταιρεία, η οποία τι ακριβώς εμπορεύεται; Ψυχές; Δεν ξέρω.
Θα το αφήσουμε να το συμπεράνουν από αυτά που θα πούμε, οι τηλεθεατές μας.
Όλοι αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί, οι οποίοι λειτουργούσαν από χρόνια. Από την αρχή της ίδρυσης του κράτους μας, δεν ήταν δικοί μας. Είχαν έναν μόνο σκοπό. Να μας διαιρέσουν σε μικρά – μικρά κομματάκια.
Εκχώρησαν λοιπόν τις αρμοδιότητες των υπουργείων τους, εκχώρησαν το
πορτοφόλι της χώρας σε ιδιώτες, αφανείς ιδιώτες που αυτή τη στιγμή, δεν
ελέγχονται από κανέναν.
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Όπως; Σαν ποιο λέτε;
ΓΚΙΚΑ : Όπως η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων.
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Η εφορία δεν είναι αυτή;
Ε. ΓΚΙΚΑ : Η εφορία. Και θα σας πω και ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι κάνει η
εφορία. Με τη συνεργασία, βέβαια, και της Βουλής. Γιατί ιδρύεται βάσει νόμου που
ψήφισαν οι ίδιοι. Δεν ήρθε μόνη της η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων.
Να υπάρχει, δηλαδή, εκεί ένας ξενιστής, ένα ξένο σώμα, εκτός από τον οργανισμό μας, ο οποίος να μας ρουφάει την ενέργεια και να μας αφήνει αποσαθρωμένους, να λιμοκτονούμε, τα κύτταρά μας δηλαδή.
Θα αφήναμε ποτέ αυτό να συμβεί στον
οργανισμό μας;
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Στον οργανισμό μας, όχι.
Ε. ΓΚΙΚΑ : Η Πολιτεία μας, πάλι, είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Κανονικά μια
πολιτεία που αποτελείται από τους πολίτες της, οι οποίοι πρέπει να είναι
ενεργοί, διότι αυτή είναι η ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Έχουμε αφήσει όλες τις διαδικασίες αυτές του κράτους
μας, της πολιτείας μας, τον οργανισμό μας, σε αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους
εκεί, που λέγονται "ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ" – και να σας πω για να κάνουμε τον συνειρμό,
ότι ο "Αντιπρόσωπος βάσει του αστικού δικαίου, μπορεί να πράξει και υπέρ και κατά
του προσώπου".
"... Σε μια φυσική πολιτεία ανθρώπων, που δεν υπάρχει
αυτός ο ξενιστής, ποιος υπουργός Ανάπτυξης, θα έβγαινε και θα έλεγε ότι η
προστασία της πρώτης και ίσως μοναδικής κατοικίας των ανθρώπων, είναι ζημιά για
την οικονομία μας, κύριε Σπυρόπουλε;
"... Τι σημαίνει αυτό; Πώς γίνεται οι πολίτες μιας χώρας να
πτωχεύουν και αυτό να αποτελεί την ανάπτυξη, μιας άλλης τσέπης προφανώς.
Πώς γίνεται δηλαδή, να μην είναι εύρωστοι οι πολίτες και να έχουμε οικονομία; Ή πως γίνεται όταν οι πολίτες έχουν την κατοικία τους και την ιδιοκτησία τους και την περιουσία τους, να είναι αντίθετο αυτό από την οικονομία.
Ποιανού; Μήπως εξυπηρετούμε κάποια άλλα συμφέροντα εταιρειών, τραπεζιτών;
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Είναι αυτό που διαβάζαμε πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, ίσως και παραπάνω, που διάβαζα και σε άρθρα και σε εφημερίδες και λοιπά, ότι στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί, αλλά δυστυχούν οι πολίτες.
ΓΚΙΚΑ : Και όχι μόνο σε αυτή τη χώρα. Να σας πω μόνο, ότι η Γουατεμάλα ήταν
παράδειγμα για την ανάπτυξη που είχε η χώρα. Εκεί, το 50% βρίσκεται σε χρόνιο
υποσιτισμό. Πέντε πολυεθνικές ορίζουν όλη την παραγωγή και φτιάχνουν στη γη των
αυτοχθόνων ό,τι θέλουν, εκτός από τροφή. Είδατε που συμβαίνει; Με τον ίδιο
ακριβώς τρόπο.
"... Με τον ίδιο καλυμμένο τρόπο. Αυτή ήταν η
εντολή αν θυμάστε και το ’14 προφανώς, αν θυμάστε τον Όλι Ρεν, που έλεγε ότι
πρέπει να μειωθεί το ποσοστό της ιδιοκτησίας των Ελλήνων.
Γιατί ήμασταν οι
μόνοι που είχαμε ιδιοκτησία και έχουμε όσο μπορούμε.
"... Έρχεται λοιπόν,
αυτός ο πτωχευτικός κώδικας, τον οποίο τον παρουσιάζουν ως "δεύτερη ευκαιρία". για
να πτωχεύσουν το φυσικό πρόσωπο. Από τη στιγμή που δεν μπόρεσαν να πτωχεύσουν
τη χώρα.
Γιατί αυτό έλεγαν από το ’12. Και εκεί… μπήκαν τα 600 δις και σταμάτησε η πτώχευση.
Τώρα, έρχονται με τον ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ, παρουσιάζοντάς τον σαν "δεύτερη ευκαιρία", για να ρευστοποιήσουν τις περιουσίες των ανθρώπων, λέγοντας ότι μπορούν να μείνουν και στο δικό τους σπίτι με ενοίκιο ενώ δεν θα έχεις τίποτα. Και άμα θελήσεις, μετά από 10 – 12 χρόνια και μπορέσεις, αφού θα σου δώσουν και τόσο πολύ εργασία και θα έχεις και μεγάλους μισθούς και το αγοράσεις, θα πάμε πάλι από την αρχή.
"...Πραγματικά, αν αυτό δεν φέρει καταστροφή μαζί με τους εγγυητές, που τότε ήταν δικοί σου άνθρωποι και να σε στηρίξουν και να ενδώσουν να γίνουν εγγυητές για να πάρεις ένα δάνειο να σώσεις την περιουσία σου, το σπίτι σου, την επιχείρησή σου – δεν ξέρω – και αυτοί οι άνθρωποι, τώρα, θα πρέπει να πτωχεύσουν και αυτοί;
Καταλάβατε τι θα γίνει στην κοινωνία μας; Δηλαδή έχουμε αυτά τα δάνεια – τα οποία είναι ήδη πληρωμένα – εμείς, τα κύτταρα που λέγαμε, το Ελληνικό Δημόσιο στο σύνολο, μέσα από αυτή την τεράστια φορολογία που τα ρουφάει όλα η ΑΑΔΕ χωρίς να ελέγχεται από κανέναν, πληρώσαμε τα δάνεια όχι μόνο των τραπεζών, των κομμάτων, των ΜΜΕ, μπήκαμε εγγυητές δηλαδή και δεν πλήρωσαν και πληρώσαμε εμείς μέσω της φορολογίας μας!!
Εγγυητές και των funds που παίρνουν τώρα τηλέφωνα και τρομοκρατούν τον κόσμο.
Γιατί αυτό γίνεται πολύ συγκεκριμένα, όπως είπαμε και με τον πτωχευτικό κώδικα, μέσω των νομοθεσιών που τόσα χρόνια φέρνουν στη χώρα.
Και το κεντήσανε αυτό το έργο να πτωχεύσουν και τον ελεύθερο επαγγελματία και τον επιχειρηματία και τον βιομήχανο και τον βιοτέχνη και όλους μας. Εκπαιδευτές, εκπαιδευτικούς, γιατρούς. Είμαστε όλοι μαζί. Δεν είναι κομματάκια. Το κάνανε σε όλους.
Τώρα, πόσο άγγιξε τον καθένα και πόσο γρήγορα, είναι μια
άλλη κουβέντα.
Δημοκρατία κύριε Σπυρόπουλε δεν είναι αυτό που μας λέτε. Η
δημοκρατία, δεν έχει "Εθνικούς Αντιπροσώπους". Έχει ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ άμεσα εκλεγμένους από το σύνολο των δημοτών, που πηγαίνουν να εκτελέσουν
την εντολή των πολιτών, ΧΩΡΙΣ ΑΣΥΛΙΑ.
"Η ασθένεια τελικά, είναι που δεχόμαστε όλο αυτό το άδικο και όλο
αυτό το ψεύδος. Και έχουμε χάσει το σθένος μας και δε σηκωνόμαστε όρθιοι για να
τα αποτινάξουμε όλα. Γιατί μπορούμε.
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Μάλιστα. Και ο πολίτης τι μπορεί να κάνει; Και τι προτείνει η «Ελλήνων
Συνέλευσις»;
Ο Πολίτης, κύριε Σπυρόπουλε, στην αρχή πρέπει να κατανοήσει. Για
την απόγνωση, το φάρμακο είναι η γνώση. Είναι ξεκάθαρο. Για να βγεις από την
απόγνωση, χρειάζεται γνώση.
Αυτό κάνουμε. Εμείς ενημερώνουμε τον κόσμο.
Έχει αυτό εμποδιστεί, η ενημέρωση η πραγματική του κόσμου, με αλήθειες και αποδείξεις για να μπορεί να επιλέξει με ελεύθερη βούληση.
Τι να επιλέξει;
Να έρθει να ενταχθεί και να ενωθεί, με την υπογραφή του – με την πένα μας τα κάνουμε όλα – σε ένα ασφαλές δομημένο περιβάλλον, για να μπορούμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε τη δική μας Πολιτεία.
Δεν περιμένουμε κάτι άλλο.
Τους περιμένουμε όλους, να δημιουργήσουμε τη δική μας Πολιτεία που πρέπει να αποφασίσουμε όλοι μαζί. Γιατί το οικονομικό είναι λυμένο και θα πρέπει να κατανοήσει ο καθένας πολίτης ότι μόνο ως Έθνος μπορούμε να δημιουργήσουμε το κράτος μας και όχι αντίθετα.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επίσης, επειδή λέμε τι μπορούμε να κάνουμε και είχαμε πιάσει ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι, θα πάμε να πούμε ότι καταρχήν, αυτό που λέμε «ΟΙ ΝΟΜΟΙ», γιατί με τους Νόμους κανονίζουν την καθημερινότητα και είναι πολύ σημαντικό, δεν έρχεται η καθημερινότητα από μόνη της.
Μέσα από τους νόμους και το βλέπουμε πολύ έντονο σήμερα αυτό, κανονίζουν την καθημερινότητά μας.
Άρα αυτό που θα κάνει η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, αφού πάρει τη διακυβέρνηση της χώρας, θα γίνει πράγματι μια Εθνοσυνέλευση, για να θεσμοθετηθούν τα ΑΞΙΑΚΑ ΜΑΣ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ.
Τι σημαίνει αυτό;
Είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Είναι η μήτρα, είναι η γενεσιουργός αιτία που θα παράγονται οι νόμοι μας, οι οποίοι επειδή θα είναι σύμφωνα και με τη συμβατή φυσιολογία μας, δε θα μπορεί να υπάρξει κάποιος νόμος όπως αυτούς που είδαμε και δε θα μπορεί να υπάρξει νόμος που να φέρει άνθρωπο εναντίον ανθρώπου ή κάποιας ομάδας εναντίον μιας άλλης ομάδας.
Αυτό τελειώνει εδώ. Δεν μπορεί να υπάρχει νόμος που να είναι κατά του πολίτη όπως γίνεται σήμερα και να εξυπηρετεί κανένα άλλο συμφέρον, εκτός από το συλλογικό μας συμφέρον. Γιατί το δίκαιο είναι όλων. Δεν είναι να εξυπηρετηθεί ένα κομματάκι.
Αν υπάρχει κάτι, ένα πλήγμα, μια πληγή σε κάποιο όργανό μας, δε μπορούμε να το αφήσουμε απ’ έξω. Άρα, διορθώνουμε και την καθημερινότητα, έτσι όπως την κανονίζουνε, διορθώνουμε την Οικονομία – είπαμε, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, δημιουργούμε εκείνες τις συνθήκες για να μπορέσει ο Άνθρωπος να έχει σταθερό έδαφος.
"...Καταρχήν, η Ελλήνων Πολιτεία δίνει μεγάλη σημασία, εκτός από την Υγεία – εννοείται – είναι και στην Παιδεία. Γιατί θυμάστε τον ορισμό του ΠΟΥ, ότι "ο άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίζει τις δυνατότητές του";
Πώς θα τις γνωρίζει κύριε Σπυρόπουλε, αν δεν έχουμε πραγματική Παιδεία;
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Και αργότερα θα έλεγα. Και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Ε. ΓΚΙΚΑ : Άρα έχουμε και την Αυτογνωσία, που πρέπει και η Παιδεία μας να μας δώσει
αυτό το στέρεο έδαφος.
Και φυσικά μιλάμε για τη ΜΗΤΕΡΑ, που στην περίπτωση που μιλάμε για ψυχικές ασθένειες, εμείς υποτίθεται που έχουμε σπουδάσει αυτά, γνωρίζουμε ότι το πρώτο περιβάλλον, ο πρώτος άνθρωπος, Η ΜΗΤΕΡΑ, είναι αυτό που καθορίζει τα πάντα, γιατί είμαστε ευάλωτοι σε αυτές τις φάσεις της ζωής μας και είναι αυτή που μας περιβάλλει, είναι το πρώτο μας περιβάλλον – να το πω έτσι.
"... Θα πρέπει και εκείνη μέσα από την παιδεία της, να γνωρίζει ακριβώς πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει και το νεογνό και τι πρέπει να κάνει.
Να είναι όλα στον απόλυτο φυσιολογικό ρυθμό που έχει διαταραχθεί, με κάθε τρόπο. Να μην την κάνουμε αυτή τη κουβέντα τώρα, έχω να πω πολλά.
Αλλά φανταστείτε λοιπόν, ότι θα είναι εξασφαλισμένη και οικονομικά, γιατί πώς θα αισθανθεί αυτή την ασφάλεια και τη σιγουριά που χρειάζεται όλη την περίοδο της εγκυμοσύνης και με τη σωστή διατροφή και με όλο το πλαίσιο εκείνο για να φιλοξενεί ένα νέο γόνο, είναι σε εν- δια -φέρουσα.
Φέρει δηλαδή έναν Δία, ένα νοήμων ον.
Το μέλημα μας είναι πώς θα είναι λοιπόν εκείνη σε ένα κατάλληλο περιβάλλον για να αποτελέσει την υγιή μήτρα για να υπάρχει αυτός ο γόνος, ο οποίος θα έρθει.
Όλα είναι για αυτόν και θα μπορεί να έχει ακόμα και τμήμα πολεοδομημένης γης, δηλαδή θα έχει το κομμάτι της γης του το κάθε παιδί που θα γεννιέται γιατί έτσι μόνον, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες.
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : Να έχουν τη γη τους, την πατρίδα τους, τον οίκο τους.
Ε. ΓΚΙΚΑ : Βεβαίως. Άρα εξασφαλίζεται η μητέρα και εσαεί και το παιδί μέσα από την
πορεία. Και όλα αυτά τα αναλαμβάνει η Πολιτεία γιατί θα είναι δική μας Πολιτεία...."
